ARHIVA BROJEVA

SUDSKA PRAKSA MEĐUNARODNIH I NACIONALNIH SUDOVA U VEZI SA JURISDIKCIONIM IMUNITETOM DRŽAVA

Slavoljub Carić

Imunitet je pravo pravnog ili fizičkog lica da zbog svog specijalnog svojstva bude izuzeto od jurisdikcije u građanskom, krivičnom ili upravnom postupku.1

U međunarodnom pravu o imunitetu se govori na tri načina. Najpre, kada je reč o pojedincima pravila o privilegijama i imunitetima jedne posebne grupe pojedinaca  -  diplomata regulisana su Bečkom konvencijom o diplomatskim odnosima iz 1961. godine i Bečkom konvencijom o konzularnim odnosima iz 1963. godine. Pitanja vezana za imunitete međunarodnih organizacija regulišu, između ostalog, Konvencija o privilegijama i imunitetima UN iz 1946. godine i Konvencija o privilegijama i imunitetima specijalizovanih agencija iz 1947. godine. Kada je reč o stranim državama pomenućemo Evropsku konvenciju o imunitetu država sa dodatnim Protokolom, usvojenu u okviru Saveta Evrope 1972. godine i Konvenciju UN o jurisdikcionom imunitetu država i njihove imovine iz 2004. godine.2  

Iako među različitim kategorijama privilegija i imuniteta postoji dosta sličnosti, oni se međusobno razlikuju po izvorima, polju primene, obimu, subjektima i načinu zaštite.3 U ovom tekstu bavićemo se pitanjem jurisdikcionog imuniteta država.

Pravne izreke

PropisiZakoni Republike SrbijePropisi onlineSudska praksaCarinska tarifa