ARHIVA BROJEVA
2023. godina 2022. godina 2021. godina 2020. godina 2019. godina 2018. godina 2017. godina 2016. godina
2015. godina
2014. godina
2013. godina
2012. godina
2011. godina
2010. godina
2009. godina
2008. godina
2007. godina
2006. godina
2005. godina
2004. godina
2003. godina
2002. godina
2001. godina
2000. godina
NOVE ORGANIZACIONE STRUKTURE REPRESIVNIH ORGANA
U "Sl. glasniku RS", br. 94/2016, od 24. novembra 2016. godine – objavljen je Zakon o organizaciji i nadležnosti državnih organa u suzbijanju organizovanog kriminala, terorizma i korupcije, koji je stupio na snagu osmog dana od dana objavljivanja (2. decembar 2016. godine), ali čiji je početak primene odložen za – 1. mart 2018. godine.
Prethodni zakon - Zakon o organizaciji i nadležnosti državnih organa u suzbijanju organizovanog kriminala, korupcije i drugih posebno teških krivičnih dela (“Sl. glasnik RS”, br. 42/2002, 27/2003, 39/2003, 60/20003, 67/2003, 29/2004, 58/2004, 45/2005, 61/2005, 72/2009, 72/2011, 101/2011, 32/2013, u daljem tekstu: Dosadašnji Zakon) – prestaje da važi danom početka primene Novog Zakona.
RAZLOZI ZA DONOŠENJE NOVOG ZAKONA
Razlozi za donošenje Novog Zakona brojni su i jasno i koncizno dati u Obrazloženju Predlagača Zakona.
Pre svega, dosadašnji Zakon, koji je, kao što se vidi, donet (u osnovnom tekstu) još 2002. godine i kojim su obrazovani državni organa koji su nadležni za suzbijanje krivičnih dela organizovanog kriminala, korupcije i drugih posebno teških krivičnih dela. U toku primene, Zakon je više puta menjan.
Međutim, uočeni nedostaci u radu ovih državnih organa nametnuli su potrebu “korenitijeg” redefinisanja njihove organizacione strukture, odnosno zakonskog uređenja koordinacije, međusobne saradnje i razmene podataka sa drugim državnim organima, posebno u cilju otkrivanja, krivičnog gonjenja i suđenja za koruptivna i druga posebno teška krivična dela.
Postojeći unutrašnji pravni okvir (u tom trenutku) nema adekvatne mehanizme za povezivanje širokog kruga državnih organa i koncentracije stručnog znanja koje bi, u zavisnosti od svakog konkretnog predmeta, javnom tužiocu, kao nadležnom organu čije je osnovno pravo i dužnost gonjenje učinilaca krivičnih dela, pružalo jaku potporu, ne samo za sprovođenje istrage, odnosno prikupljanje materijala za podizanje optužnog akta, već i dalje tokom sudskog postupka, sve do pravosnažnog okončanja.